Νόσος Περονί (Peyronie)

Γενικά για τη νόσο περονί

Τη νόσο περονί, Peyronie, τη συναντάμε πρώτη φορά τον 6ο αιώνα π.Χ. από τον Fallopius, μαθητή του Φλαμανδού ανατόμου Vesalius. Tο όνομά της το έλαβε από τον Francois Gigot de la Peyronie καθώς το 1743 μ.Χ. περιέγραψε τις πλάκες από ινώδη ιστό κάτω από το δέρμα του πέους.

Στη νόσο Peyronie σχηματίζεται μιας ινώδης πλάκα ή σκληρή περιοχή στην ανώτερη ή την κάτω πλευρά του πέους που έχει ως αποτέλεσμα την παραμόρφωση, γωνίωση πέους και κατ’ επέκταση, ανάλογα με την περίπτωση, τη στυτική δυσλειτουργία. Αυτό είναι λογικό καθώς έτσι το πέος χάνει την ελαστικότητά του και κατ’ επέκταση την ιδιότητα διαστολής του.

Οξεία Φάση Νόσου Περονί

Τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι o πόνος κατά τη στύση και η δυσκαμψία του πέους. Αντιμετωπίζεται συνήθως με φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με τα κρουστικά κύματα και κάποια μέθοδο έλξης. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι τα κρουστικά κύματα έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις στην αντιμετώπιση του νοσήματος αυτού, και αυτά είναι ο πόνος και η ύπαρξη μη αποτιτανωμένων πλακών στα σηραγγώδη σώματα.

Επίσης η διαδικασία των έλξεων όσο και αν μοιάζει βαρετή και ίσως λίγο φαιδρή, jes-extender, andropeyronie, συσκευές κενού , έχει αποδειχθεί πλέον και με πειραματικά δεδομένα – mecchanotransduction- ότι έχει εξαιρετική σημαντική θετική δράση στην αντιμετώπιση των πρώιμων συμπτωμάτων του νοήματος αλλά και στην ελαχιστοποίηση των ανατομικών βλαβών, άρα και την βαρύτητα ενός μετέπειτα πιθανού χειρουργείου.

Χρόνια Φάση Νόσου Περονί

Στη φάση αυτή το σημείο παρουσιάζει παραμόρφωση της μορφής του πέους και σε αρκετές περιπτώσεις στυτική δυσλειτουργία με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η σεξουαλική επαφή.

Θα πρέπει να τονισθεί οι δύο φάσεις αυτές του νοσήματος , που καθορίζονται είτε κλινικά -χρόνος από την εμφάνιση, ύπαρξη η μη πόνου- , είτε εργαστηριακά – σταθερότητα των υπερηχοτομογραφικών ευρημάτων-, θα πρέπει να γίνονται ΑΥΣΤΗΡΑ σεβαστά από τον θεράποντα γιατρό, όχι μόνο γιατί το νόσημα παρουσιάζει μεγάλα ποσοστά αυτοίασης -20%-, άρα αποφυγή άσκοπων χειρουργικών επεμβάσεων , αλλά και γιατί η πρόωρη χειρουργική αντιμετώπιση του νοσήματος μπορεί να οδηγήσει σε υποτροπή με καταστροφικά αποτελέσματα.

Θα πρέπει όμως να αναφερθεί ότι στις ημέρες μας η εμφάνιση N. Peyronie , χωρίς το χαρακτηριστικό σύμπτωμα του πόνου είναι πλεόν συχνή. Στις περιπτώσεις αυτές το διαγνωστικό δίλλημα της οξείας η χρόνιας φάσεις του νοσήματος θα πρέπει να συζητηθεί εκτενώς με τον ασθενή για την σχεδίαση του κατάλληλου θεραπευτικού πλάνου.

Αίτια της νόσου περονί

Η ακριβής αιτιολογία δεν είναι γνωστή. Έχουν ενοχοποιηθεί κυρίως:

Τραυματισμοί του πέους. Στην περίπτωση αυτή, πλέον δεν αναφερόμαστε μόνο σε μείζονες τραυματισμούς, γνωστό και ως κάταγμα πέους, αλλά και σε επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς κατά την διάρκεια της σεξουαλικής ζωής ενός άνδρα.

Μπορεί να υποκρύπτει, επίσης νοσήματα όπως σακχαρώδη διαβήτη, αυτοάνοσα ή ακόμα και καρκίνο του προστάτη, του πνεύμονα ή του νεφρού. Για το λόγο αυτό ο προσεκτικός έλεγχος ,πχ για καρκίνο του προστάτη , ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ανδρών που δεν αναφέρουν τραυματισμό κατά την σεξουαλική επαφή είναι όχι μόνο σημαντικός αλλά και σωτήριος κάποιες φορές.

Εσχάτως αν και σποραδικά έχει αναφερθεί η εμφάνιση ή η υποτροπή του νοσήματος μετά από λοίμωξη , συνήθως βαρεία από COVID19.

Ποια τα συμπτώματα της νόσου;

Πόνος κατά τη στύση και την επαφή στην οξεία φάση του νοσήματος, κάμψη , γωνίωση η και σύνθετη παραμόρφωση  του πέους δίκην λαιμού μπουκαλιού – bottle neck-, ψηλαφική σκληρία σε ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών, σμίκρυνση πέους 1-2  η και περισσότερα εκατοστά  και τέλος διαταραχή της στύσης.

Η Νόσος Peyronie, αφορά κυρίως άνδρες μετά την πέμπτη δεκαετία της ζωής τους αν και τα τελευταία χρόνια αναγνωρίζεται και σε άτομα μικρότερης ηλικίας.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι το νόσημα αυτό ΔΕΝ είναι το ίδιο με τη συγγενή κάμψη πέους, γωνίωση δηλαδή του πέους που υπάρχει από τη γέννηση του άνδρα και δεν συνοδεύεται από άλλη νοσολογία.

Για τον λόγο αυτό ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να βρει τον κατάλληλα εξειδικευμένο γιατρό ώστε να κάνει σωστή διάγνωση της νόσου γιατί και η αντιμετώπιση αυτής είναι διαφορετική .Συνήθως, αυτή επιτυγχάνεται με υπερηχογράφημα και πρόκληση στύσης.

Πώς επιτυγχάνεται η διάγνωση της νόσου περονί;

Η διάγνωση γίνεται από ουρολόγο-ανδρολόγο και περιλαμβάνει τη λήψη πλήρους ιστορικού με πληροφορίες που αφορούν τον τραυματισμό ή κάταγμα του πέους, τη διάρκεια των συμπτωμάτων, τη σεξουαλική συμπεριφορά, την επώδυνη στύση, τη μείωση ή την αύξηση του πέους, την ύπαρξη ή όχι συγγενών νοσημάτων, όπως σακχαρώδους διαβήτη, αρτηριακής υπέρτασης ή αυτοάνοσα νοσήματα. Αυτή πραγματοποιείται με δυναμικό υπερηχογράφημα TRIPLEX πέους καθώς, επίσης, μπορεί να χρειαστεί η απεικόνιση του πέους με μαγνητική τομογραφία.

Νόσος Περονί & Καρκίνος Προστάτη

Όπως έχει ήδη αναφερθεί , η σχέση νόσου Peyronie και καρκίνου του προστάτη είναι πολυεπίπεδη. Όχι μόνο γιατί η Ν.Peyronie, μπορεί να αποτελεί ένα πρώιμο σύμπτωμα του καρκίνου, ακόμα και πριν την γνωστή αύξηση του PSA, αλλά και γιατί πολύ συχνά μετά την ριζική προστατεκτομή , το gold standard δηλαδή στην αντιμετώπιση του εντοπισμένου καρκίνου του προστάτη , πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν μία κατάσταση που ονομάζεται Peyronie like disease, κατάσταση που μοιάζει πολύ με το κανονικό Peyronie, αλλά που στις περισσότερες των περιπτώσεων αποκαθίσταται μόνο του με φαρμακευτική αγωγή και πρωτόκολλα έλξης χωρίς κάποια χειρουργική επέμβαση.

Υπάρχει θεραπεία;

Η θεραπεία πρέπει να γίνεται εξατομικευμένα βάσει των χαρακτηριστικών του ανθρώπου και του νοσήματος.

Χορηγείται φαρμακευτική αγωγή από τη στιγμή που εμφανίζεται το πρόβλημα έως και 6-12 μήνες μετά η σε κάθε περίπτωση αν σταματήσει η εξέλιξη του νοσήματος π.χ. υπερηχοτομογραφικά. Αυτή περιλαμβάνει λήψη βιταμίνης Ε, αναστολέων φωσφοδιεστεράσης, παρα-αμινοβενζοϊκoύ οξέος και άλλων φαρμάκων.

Επίσης, προτείνεται ως αγωγή σε μερικές περιπτώσεις τοπική θεραπεία με ιοντοφόρεση με βεραπαμίλη.Στόχοι της φαρμακευτικής αγωγής είναι να σταματήσει την εξέλιξη του νοσήματος και να μην επηρεαστεί η στύση και η κάμψη του πέους.Εκτός από φαρμακευτική αγωγή, χρησιμοποιούνται συσκευές έλξης, κρουστικά κύματα ή PRP και με αυτά είναι δυνατό να ελαττωθεί το ποσοστό της βλάβης ή να βελτιωθεί ο βαθμός δυσκολίας του χειρουργείου καθώς και οι πιθανές επιπλοκές του.

Σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν και μετά το τέλος αυτής της περιόδου, η μόνη θεραπευτική λύση είναι η χειρουργική επέμβαση.

Για την επιλογή της κατάλληλης τεχνικής ο γιατρός λαμβάνει υπόψη του διάφορους παράγοντες, όπως την κλίση ή τη θέση του πέους. Αν η κλίση του είναι κάτω από 60⁰ ο ασθενής υποβάλλεται στην τεχνική plication ή Nesbit. Η μέθοδος αυτή επιλέγεται καθώς:

Υπάρχουν κριτήρια με βάση την ευρωπαϊκή ορολογία. Τα πλεονεκτήματα της είναι ότι δεν επηρεάζεται η στυτική λειτουργία του άνδρα , αλλά θα ύπαρξή μείωση του μεγέθους του πέους σε κάποιο βαθμό .

Αν υπάρχει στυτική δυσλειτουργία δεν ενδείκνυται  η είναι καλύτερα να αποφεύγεται η χρήση τοποθέτηση μοσχεύματος. Στην περίπτωση που η κλίση του είναι πάνω από 60⁰ συνίσταται η τοποθέτηση μοσχεύματος είτε κυτταρίνης, είτε πτωματικού μοσχεύματος ή ακόμα βόιου περικαρδίου.

Το πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι ότι ελαχιστοποιείται η απώλεια μεγέθους του πέους ενώ κύριο μειονέκτημα είναι η  εμφάνιση στυτικής διαταραχής η οποία σε μερικές περιπτώσεις είναι και μόνιμη. Για το λόγο αυτό ακόμα και αν φαίνεται περίεργο η επιλογή της σωστής χειρουργικής τεχνικής είναι εντελώς προσωποποιημένη ώστε να ταιριάζει όχι μόνο στα χαρακτηριστικά του νοσήματος αλλά και στις επιλογές και προτιμήσεις του ασθενούς.

Για το λόγο αυτό δεν είναι σπάνιο η επιλογή σύνθετων χειρουργικών τεχνικών ,scratching , μικρές σχάσεις, τροποποιημένη Nesbit, η συνδυασμοί αυτών. Στόχος πάντα είναι η δημιουργία ενός όχι μόνο ευθέως πέους αλλά κυρίως ενός λειτουργικού πέους. Σε κάποιες πιο σπάνιες περιπτώσεις με συνύπαρξη Ν. Peyronie, και σημαντικής στυτικής διαταραχής με συνυπάρχοντα νοσήματα η μόνη θεραπευτική λύση είναι η τοποθέτηση πεικής πρόθεσης.

Συνήθως, μετά την επέμβαση, μπορείτε να επιστρέψετε σπίτι σας την ίδια ή την επόμενη μέρα. Θα υπάρχει μια αίσθηση δυσφορίας για 10 μέρες περίπου. Ο χρόνος ανάρρωσης υπολογίζεται στις 2 εβδομάδες. Θα χρειαστούν όμως τουλάχιστον  3-4 εβδομάδες για να είστε και πάλι σεξουαλικά ενεργός.

Η παρατεταμένη αυτή περίοδος ανάρρωσης παίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην πρόληψη επιπλοκών – αιματώματα, λοιμώξεις- αλλά και στην τελική εικόνα του πέους την οποία θα έχετε μετά από 3 μήνες.

Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος ανάρρωσης και επιστροφής στην κανονικότητα , καθώς επίσης και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν , πχ φυσιοθεραπεία με συσκευές έλξεων και χορήγηση φαρμάκων, ποικίλλουν ανάλογα με την περίπτωση του κάθε ασθενούς και γι’ αυτό θα ενημερωθείτε από τον γιατρό σας.

Να θυμάστε πως η επιστήμη έχει εξελιχθεί και με τη βοήθεια του κατάλληλου ειδικού και θεραπείας μπορεί:

• Να γίνει οριστική επανόρθωση της λειτουργίας του πέους
• Να ελαχιστοποιηθεί το ποσοστό της ζημιάς
• Να επιτευχθεί ίαση στο μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό

Μην ξεχνάτε πως υπάρχουν λύσεις για τη νόσο Peyronie, ειδικά αν επισκεφθείτε έναν καταρτισμένο και εξειδικευμένο ουρολόγο-ανδρολόγο.

Στο Ανδρολογικό Πειραιά διαθέτουμε τη γνώση και τηρούμε όλα τα πρωτόκολλα ώστε να προσφέρουμε υπηρεσίες με γνώμονα την αξιοπιστία και τον σεβασμό στον ασθενή. Επικοινωνήστε άμεσα για να κλείσετε ραντεβού ώστε να εξετάσουμε τη δική σας περίπτωση και να προτείνουμε τις επιλογές που θα έχουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για εσάς εξατομικευμένα!